Znamy się tylko z telewizji

Polskę i Hiszpanię dzieli kilkadziesiąt miejsc w rankingu FIFA. Oni mają Barcelonę i Real, a my Real i nawet Carrefour. Oni jadą na mistrzostwa świata z nadzieją na zwycięstwo, a my nigdzie nie jedziemy. Czekamy na Euro.

Kadra Polski przebywa od piątku na zgrupowaniu w czterogwiazdkowym hotelu Real Club de Golf Campoamor na Costa Blanca, między Alicante a Kartageną. Brzydko to tam nie jest. Obok dwa boiska, z których pierwsze przypomina stadion w Bradze, bo żeby powstało, trzeba było najpierw skuć kawał wysokiej skały.

Trawa – marzenie, nawet warszawska Polonia takiej nie ma. Tam piłkarze trenują, korzystają z basenu, a w czasie wolnym jadą do położonego nad Morzem Śródziemnym San Pedro. Mogą sobie popatrzeć na spacerujących między palmami lub okładających się jakimś śmierdzącym, podobno leczniczym, błotem emerytów z Niemiec, Skandynawii i Rosji, dla których sprowadza się prasę z ich krajów, z "Komsomolską Prawdą" włącznie.

Generalnie jest przyjemnie, ciepło (w poniedziałek ok. godz. 14 było ponad 30 stopni, we wtorek o 22, czyli w godzinie rozpoczęcia meczu, ma być ok. 25 stopni), nic tylko pracować, wygrywać mecze i wracać w takie miejsca.

Franciszek Smuda twierdzi, że wielu z tej kadry wróci. – U mnie nie ma obijania. Jak ktoś jest kontuzjowany, to też musi przyjechać, żebym zobaczył i porozmawiał. Obraniak tak zrobił. Widać, że każdemu zależy na grze, i to jest dla mnie najważniejsze. Ale to nie jest kadra na Euro. Mam jeszcze wielu zawodników do sprawdzenia.

Sprawdzają się w takich meczach jak dwa ostatnie, ale wtorkowy jest szczególny. Gramy z mistrzem Europy, na jego boisku. Hiszpanię pokonaliśmy tylko raz (2:1 w roku 1980), kiedy trenerem był Ryszard Kulesza, a Andrzej Iwan strzelił dwie bramki w Barcelonie. Czy teraz coś takiego jest możliwe?

– Teoretycznie rywal jest od nas lepszy pod każdym względem – mówi Hubert Małowiejski odpowiedzialny w kadrze za analizę gry przeciwników. – Ale oglądaliśmy z całym sztabem szkoleniowym spotkanie Hiszpanii z Koreą Południową w Innsbrucku, wygrane 1:0, widzieliśmy wielu zawodników i różne okresy gry. Hiszpanie też próbują i, co normalne, trochę się oszczędzają, żeby w ostatniej chwili przed mundialem nie doznać kontuzji. Wiemy, że zagrają z nami systemem 4-2-3-1 i niezależnie od tego, kto wyjdzie na boisko, ten system nie będzie się zmieniał. A czy w środku zagra Iniesta z Xavim czy Fabregas, czy Fernando Torres wybiegnie w pierwszej jedenastce, to nie ma znaczenia. My ich znamy, zawodnicy też, ale dla nas wszystkich to są znajomi z telewizji.

– Grałem przeciw Barcelonie w Lidze Mistrzów – opowiada Rafał Murawski. – Nawet ją pokonaliśmy, bo udało się wyprowadzić kontry. Ale przez większą część meczu głównie patrzyliśmy, jak szybko podają sobie piłkę.

– Wiemy, przeciw komu gramy, i podchodzimy do Hiszpanów z szacunkiem – dodaje Grzegorz Wojtkowiak. – Ale jeśli będziemy konsekwentni, jak w pierwszej połowie meczu z Serbią, to nawet Hiszpanom nie będzie łatwo.

Poniedziałkowy wieczorny trening na stadionie Nueva Condomina oglądało kilka tysięcy kibiców hiszpańskich. Przyszli, żeby obejrzeć ćwiczących swoich zawodników i przejść się po stoiskach ustawionych przez hiszpańską federację i sponsorów kadry. Jeden wielki piknik. O Polakach nikt nie wspomina. Jesteśmy tylko ostatnim przystankiem na drodze Hiszpanii po Puchar Świata.

Stefan Szczepłek z Murcji

Kuszczak – Wojtkowiak, Żewłakow, Glik, Dudka – Błaszczykowski, Murawski, Mierzejewski – Nowak, Lewandowski, Peszko.