Ludo puszcza oko

Na stadionie Legii o 21 spodziewany jest komplet widzów, bo rywal ma w składzie gwiazdy największego formatu, a reprezentacja Polski ma udowodnić, że budowa drużyny na mistrzostwa Europy idzie w dobrym kierunku.

Francuzi do spotkania z Polską podchodzą serio, mecz nie będzie miał nic wspólnego z niedzielnym piknikiem, podczas którego piłkarze Franciszka Smudy wygrali z rezerwami Argentyny 2:1. Laurent Blanc na tournée po Europie Wschodniej zabrał wszystkie zdrowe gwiazdy i nie chciał słuchać żadnego marudzenia o skróconych urlopach. Trener dostał zielone światło dla przebudowania drużyny i jego eksperymentom z młodymi zawodnikami w składzie przyklasnęło całe piłkarskie środowisko.

Na eliminacyjny mecz z Białorusią (1:1) i towarzyskie spotkania z Ukrainą (4:1) i Polską Blanc zabrał 26 piłkarzy, obiecując, że będzie równomiernie rozkładał siły. W spotkaniu o punkty od pierwszej minuty zagrali Eric Abidal, Samir Nasri, Karim Benzema i Franck Ribery. Przeciwko Ukrainie Blanc wystawił w większości drużynę debiutantów.

Z Polską ma być mieszanka, być może wybuchowa.

Pozycja Blanca – chociaż przez chwilę zagrożona po ujawnieniu afery z limitem na szkolenie czarnoskórych piłkarzy – daje nadzieje na odbudowanie potęgi sprzed ponad dziesięciu lat. Drużyna, która skompromitowała się na mundialu w RPA, w ubiegłym roku potrafiła już wygrać na wyjeździe z Anglią, a w lutym pokonała Brazylię.

Przeciwko Ukrainie trzy gole strzelali debiutanci, dwa z nich były dziełem  Marvina Martina, o którym prasa pisze, że po erze ZZ (Zinedine'a Zidane'a) nastąpił czas MM. Ważne jest też zdanie piłkarzy, którzy kilka miesięcy temu strajkowali na mistrzostwach świata, a minister sportu nazywała ich bandą nieodpowiedzialnych dzieciaków. Teraz mówią: Wreszcie czujemy, że jesteśmy drużyną.

Francuzi w Warszawie zatrzymali się w Marriotcie, Polacy z Józefowa przenieśli się wczoraj do Intercontinentalu, przygotowując się powoli do atmosfery, jaka będzie panować w czasie mistrzostw (drużyna nie będzie jednak stacjonować w Grodzisku Wielkopolskim). Franciszka Smudę pierwszy raz od roku opuściły demony: często się uśmiecha i żartuje, jakby się dowiedział, że trenerem do Euro pozostanie, choćby przegrał z Francją. Rok temu było równie wesoło, aż do smutnego wieczoru w Murcji, kiedy trener postanowił zobaczyć, jak gra się radosną piłkę z Hiszpanią. Przegrał 0:6, teraz musi uniknąć powtórki.

– Przeciwko Francji radosną piłkę będziemy grać także w obronie. Nie oszukujmy się, do klasy naszych czwartkowych rywali dużo nam brakuje. Nawet jeśli nie będzie gwiazd, ich młodzi piłkarze nogami wiążą krawaty – mówił wczoraj Smuda.

Zmiana w składzie w porównaniu z meczem z Argentyną będzie jedna. Na środku pomocy, dźwigając na plecach odpowiedzialność i numer 10, zagra Ludovic Obraniak – mistrz i zdobywca Pucharu Francji z zespołem Lille, w przeszłości młodzieżowy reprezentant trójkolorowych, który zdecydował się grać dla Polski jeszcze w 2009 roku. Jego dziadek urodził się w Pobiedziskach.

Obraniak bardziej niż sezonem zmęczony jest małą Marie, która przyszła na świat kilka dni temu. Waży 3200 gramów, mierzy 55 centymetrów, Ludo mówi po polsku, że jest „bardzo piękna", i rozumie żart, że to zapewne po mamie. We wczorajszej „L'Equipe" piłkarz tłumaczył, dlaczego mecz z Francją jest dla niego wyjątkowy. – Jestem  Franko-Polakiem, nawet jeśli to dziwne, dla mnie ten mecz jest jak miłe mrugnięcie okiem.

Reprezentację Polski Obraniak nazwał małym laboratorium, ale zapewniał, że przyszłość będzie kolorowa. – Smuda robi to samo co Blanc we Francji. Przebudowuje drużynę. Potrzeba tylko czasu i cierpliwości.