44-letni Berg to wielka postać norweskiego futbolu, ale na swoją pozycję zapracował jako piłkarz, a nie trener. Rozegrał sto meczów w reprezentacji Norwegii. Był z nią dwukrotnie na mistrzostwach świata (1994, 1998) oraz na mistrzostwach Europy (2000). Popularność przyniosła mu gra na Wyspach Brytyjskich. Kupiony z Lillestroem przez Blackburn Rovers zdobył pierwszy tytuł mistrza Anglii, a po czterech sezonach trafił do Manchesteru United.
W drużynie Aleksa Fergusona, z innymi rodakami Ole Gunnarem Solskjaerem i Ronnim Johnsenem, zdobył najważniejsze trofea w Anglii. Ale przede wszystkim Puchar Mistrzów, chociaż w słynnym finale z Bayernem na Camp Nou w 1999 r. nie grał. Rok później wrócił do Blackburn, a karierę zakończył w 2004 r., w barwach Rangersów z Glasgow.
Grał najczęściej jako stoper. Jego kontakty z polskimi zespołami kończyły się porażkami. W 1995 r. wystąpił przeciw Legii w Lidze Mistrzów. Jego Blackburn przegrał wówczas 0:1 w Warszawie i zremisował 0:0 na swoim boisku (a miał wtedy nie tylko Berga, ale też dwójkę wspaniałych napastników: Alana Shearera i Chrisa Suttona). Ponownie Berg wystąpił przeciw Polakom w reprezentacji Norwegii. I znowu schodził z boiska pokonany. W eliminacjach do mundialu w Korei i Japonii Norwegia przegrała w Oslo 2:3, a na Stadionie Śląskim 0:3. Berg grał wtedy na środku obrony.
Jakim jest trenerem – nie wiadomo. Od kilku miesięcy był bez pracy. Blackburn zwolnił go po dziesięciu meczach. Wcześniej, też bez sukcesów, prowadził Lyn Oslo i Lillestroem. Trudno też powiedzieć, jakiej szkoły trenerskiej jest wychowankiem – Alexa Fergusona w Manchesterze czy Egila Olsena i Nilsa Johana Semba w reprezentacji Norwegii. Grał tam z tak znanymi partnerami jak Ole Gunnar Solskjaer (Man. Utd), John Arne Riise (Monaco i Liverpool), John Carew (Valencia), Steffen Iversen (Tottenham), Erik Thortsvedt (Tottenham), Ronny Johnsen (Manchester Utd), Tore Andre Flo (Chelsea).
Trafił na najlepszy okres norweskiej reprezentacji, która wprawdzie nie odniosła sukcesów na mundialach (we Francji pokonała Brazylię) i mistrzostwach Europy, ale w rankingu FIFA zajmowała długo miejsce w pierwszej dziesiątce. Po 12 latach spędzonych w reprezentacji (1992–2004) Henning Berg otrzymał nagrodę za promowanie norweskiej piłki na świecie.
