Cierpliwość nagrodzona

[b]Który skok był trudniejszy - pierwszy, który dał panu prowadzenie, czy drugi, gdy zwycięstwo było na wyciągnięcie ręki?[/b]

[b]Adam Małysz[/b]: Zdecydowanie ten drugi. Niby jestem już za stary, by się denerwować, ale presja była ogromna. Nie skakałem tu tylko dla siebie. Tysiące ludzi wierzyło,że wreszcie wygram. W tym sezonie już dwukrotnie nie obroniłem prowadzenia po pierwszej serii.

[b]Drugi skok był krótszy od pierwszego, ale czy też był gorszy? [/b]

To był znacznie słabszy, spóźniony skok. Dziadek Hannu, jak mówimy z sympatią o trenerze Lepistoe zareagował od razu, pokazał do kamery, co zrobiłem źle. Ratowałem się jak mogłem, walczyłem o odległość do końca, ale byłem zaskoczony, że mimo wszystko wygrałem. Bałem się, że może nie starczyć mi punktów.

[b]Jak to jest czekać na zwycięstwo prawie cztery lata? [/b]

Trzeba wierzyć w siebie i być cierpliwym. A ja taki jestem. Wiem, że wciąż stać mnie na dalekie skoki.

[b]Teraz wszyscy pytają czy możliwe jest wyprzedzenie Morgensterna i zdobycie Pucharu Świata? [/b]

Możliwe jest, ale ciężko będzie to zrobić.

[b]Ile można skoczyć na Wielkiej Krokwi? Padnie w ten weekend rekord Ammanna? [/b]

Nie jestem łowcą rekordów, nie myślę o tym, gdy szykuję się do skoku. Ale jak byłyby bardzo dobre warunki, wysoki rozbieg i sprzyjający wiatr, to można polecieć 145 metrów i ustać. W czwartek mogłem wylądować dalej, ale odpuściłem, bo nie chciałem ryzykować w kwalifikacjach.

[b]Na czym polega fenomen Zakopanego? [/b]