Niecierpliwy szejk, arogancki Mancini

Nic dziwnego, że kiedy wczoraj jeden z byłych pracowników klubu Stephen Aziz porównał Manciniego na Twitterze do kameleona, uśmiechniętego w mediach, a za zamkniętymi drzwiami zmieniającego się w „aroganckiego, nerwowego, egocentrycznego ignoranta pozbawionego manier", w Internecie zawrzało.

W ogień skoczyliby za nim do niedawna również piłkarze. O Balotellim mówił, że gdyby był jego kolegą z zespołu, biłby go codziennie po głowie. Kłócił się z nim i szarpał na treningach, ale tolerował jego wygłupy, lenistwo i wypady do nocnych klubów, bo uważał, że to dobry chłopak, tylko się pogubił. Drugą szansę dał Carlosowi Tevezowi, który w 2011 roku odmówił wejścia na boisko w meczu Ligi Mistrzów z Bayernem Monachium i uciekł do Argentyny.

Relacje Manciniego z zawodnikami popsuły się jednak w ostatnich miesiącach. Włoch już nie bronił Joe Harta za popełniane błędy, wręcz przeciwnie – po porażkach z Southampton i Sunderlandem krytykował publicznie jego i Nasriego. Vincentowi Kompany'emu miał za złe, że po wyleczeniu kontuzji od razu pojechał na zgrupowanie reprezentacji Belgii, a Micah Richardsowi powiedział, że nie wstanie z ławki, dopóki będzie krytykował taktykę drużyny.

Głodny sukcesów w Europie szejk Mansour marzy, by Manciniego zastąpił Manuel Pellegrini, budowniczy potęgi Villarrealu i Malagi. – Umówiłem się z władzami Malagi, że nie będę z nikim negocjował, dopóki nie wyjaśni się moja przyszłość w klubie – tłumaczy Chilijczyk.