Poświęcenia nauczyłem się od Turków

Ci, którzy mogą grać, nie są gorsi. Dopilnuję, żeby żaden z moich piłkarzy nie zlekceważył rywala. Musimy zagrać tak jak w ostatnim meczu. Tyle że Portugalczycy, choć bardzo silni, byli w pewien sposób przewidywalni. O tureckiej drużynie nie można tego powiedzieć. Jej piłkarze nie zawsze przejmują się taktyką i tym, na jakiej pozycji grają. Robią dobrze to, co im dyktuje serce. Kiedy pracowałem w Fenerbahce, byłem jeszcze bardzo niedoświadczonym trenerem. Tam się nauczyłem, co to znaczy presja mediów, kibiców. Ile trzeba poświęcić dla drużyny, jak bardzo się z nią identyfikować. W reprezentacji to poczucie wspólnoty jest jeszcze większe.

W półfinale ustawi pan drużynę tak jak w meczu z Portugalią, z tylko jednym napastnikiem?

Najważniejsze jest, żebyśmy powtórzyli tę łatwość przechodzenia do ataku. W jakim ustawieniu, to już mniej ważne. Dwa dni po ćwierćfinale właściwie tylko odpoczywaliśmy, w niedzielę wróciliśmy do pracy. Po przegranym meczu z Chorwacją były wątpliwości, czy na pewno dobrze przygotowaliśmy piłkarzy do turnieju. Najlepszą odpowiedzią były ćwierćfinały. Niektóre drużyny pod koniec meczu dosłownie padały z nóg, a moi piłkarze ciągle mieli siły. Do tego nikt nie jest kontuzjowany, wszyscy ćwiczą. Nawet Torsten Frings, choć ma specjalny pas chroniący pęknięte żebro i narzeka jeszcze na ból, zapewnia, że będzie gotowy do gry.

Frings bardzo chce wrócić na mecz z Turkami. Znajdzie pan dla niego miejsce w drużynie?

Jest taka możliwość, widzę też inną: nigdy nie zmieniaj zwycięskiego składu. Simon Rolfes i Thomas Hitzlsperger mają za sobą bardzo udany mecz z Portugalią. Muszę się jeszcze zastanowić, ale pozwólcie, że najpierw podzielę się przemyśleniami z drużyną. wysłuchał Paweł Wilkowicz