W ogóle nie powinnam popłynąć

W finale ani przez chwilę nie była pani blisko medalu. Czy ten wyścig mógł się skończyć inaczej?

Otylia Jędrzejczak:

Chinki były ewidentnie poza zasięgiem. Brązowy medal wydawał się wcześniej na wyciągnięcie ręki, ale chyba tak nie było. Nie tutaj. Taki jest sport. Jest wielu pływaków, którzy marzyli o medalu a popełnili w Pekinie błędy i wyjadą bez niczego.

Jakie były pani błędy w finale?

Chyba w ogóle nie powinnam go popłynąć. Takie miałam przeczucie, że skończy się czwartym miejscem. Schrzaniłam pierwszą część dystansu, nie powinnam pozwolić im uciec tak daleko. Wiedziałam, że rywalki zaczną szybko i muszę być w połowie długości ciała Jessiki, a nagle zobaczyłam, że ona mi odpłynęła. Niepotrzebnie zwiększyłam w finale częstotliwością ruchów. Gdy płynęłam z mniejszą, w eliminacjach i półfinale, czułam się lepiej. To czterolecie było dla mnie bardzo trudne. Inni przepracowali je całe, u mnie może uzbierałoby się dwa lata. Tutaj dałam z siebie wszystko, to jedyny powód do zadowolenia. Teraz zrobię sobie chwilę przerwy i przyjdzie pora wybrać: w jedną stronę albo drugą.

Da pani sobie dużo czasu na podjęcie decyzji?

Nie wiem, zależy od tego jak się będę czuła. Wylatujemy z Pekinu 18 sierpnia. Pojadę do domu, zapomnę na jakiś czas o tym, co było.

Dlaczego Chinki były poza zasięgiem? Da się wypracować taką formę tylko w basenie?

Wszystko jest możliwe. Życzę im, żeby to był tylko efekt ich ciężkiej pracy. Postępy jakie zrobiły są zniewalające. Poprawienie ich wyników może być niełatwe nawet dla Jessiki Schipper. Dla mnie w obecnej formie to nierealne.

A w przyszłości?

Kiedyś miałam takiego trenera, który mówił, że jestem w stanie tak pływać. Może jeśli uda mi się dobrze przepracować cztery lata? Ja jestem taką zawodniczką, u której bez systematycznej i ciężkiej pracy nie ma szans na dobre wyniki.