Odjidja-Ofoe nowym Ljuboją w Legii?

Mecz Legii z Realem przy pustych trybunach w Warszawie. Gwizdek sędziego kończący pierwszą połowę. Kamery pokazują, jak Gareth Bale i Vadis Odjidja-Ofoe z uśmiechem na twarzy wymieniają uwagi w drodze do szatni. Humory im dopisują, trudno się dziwić – obaj strzelili piękne bramki, które zostaną nominowane przez UEFA do tytułu gola kolejki.

Sprowadzenie Odjidjy-Ofoe to z pewnością najlepsza decyzja poprzednika Jacka Magiery Besnika Hasiego, choć na początku można było mieć spore wątpliwości. Wejście piłkarza do Legii wyglądało jak testowanie cierpliwości kibiców. Aklimatyzacja przebiegała bardzo powoli, złożyło się na to wiele czynników.

Nowy klub, nowe miasto i język, do tego braki kondycyjne, kłopoty z nadwagą i rodzinna tragedia w tle. Vadis bardzo przeżył śmierć matki, nie ukrywał, że ciężko mu się skupić na treningach i meczach.

Hasi, zamiast pozwolić mu spokojnie nadrobić zaległości, na siłę posyłał go na boisko. Efekty były łatwe do przewidzenia: Odjidja-Ofoe częściej irytował, niż zachwycał, prowokując pytania o sens płacenia mu najwyższej pensji w ekstraklasie. Magiera go nie skreślił, dał mu czas, pozwolił odszukać utraconą radość z gry. Przyjazdu do Polski Vadis nie traktuje jako kroku wstecz. Przez dwa poprzednie sezony wystąpił w sumie tylko w 14 spotkaniach Norwich (obecnie w drugiej lidze angielskiej), miesiąc spędził na wypożyczeniu w Rotherham (też druga liga).

Stadion i kibice

Miał dość siedzenia na ławce, chciał grać co tydzień. Wybrał Legię, bo – jak mówił w wywiadzie dla „Przeglądu Sportowego" – nie znalazł w niej słabych punktów. Obejrzał mecz z Trencinem, wrażenie zrobili na nim kibice i stadion.

Wierzy, że w Polsce wróci do najwyższej formy. Zapewnia, że Warszawa nie jest dla niego tylko chwilowym przystankiem. Ale trudno sobie wyobrazić, by Legia była w stanie go zatrzymać, jeśli w każdym meczu będzie błyszczał tak jak w spotkaniach z Realem.

Kiedyś był uważany za jeden z największych talentów w Belgii, trener z akademii KAA Gent, w której Odjidja-Ofoe stawiał pierwsze kroki, twierdził, że w ciągu 18 lat pracy nie widział tak zdolnego dzieciaka. Porównywano go do Vincenta Kompany'ego (są przyjaciółmi, to z nim konsultował przeprowadzkę do Warszawy) – nie tylko ze względu na podobieństwo i kolor skóry.

Koszulkę reprezentacji założył zaledwie trzy razy (w latach 2010–2011), ale kto wie, gdzie byłby dziś, gdyby w 2012 roku do skutku doszedł jego transfer (a dokładnie wypożyczenie) do Evertonu? Kluby już się porozumiały, ale FIFA zablokowała transakcję, bo formalności zostały załatwione kilka minut po zamknięciu letniego okna transferowego.

– W życiu nie zawsze jest tak, jak chcesz – mówi Odjidja-Ofoe. Marzenie o grze w Premier League spełnił w Norwich, choć szczęście nie trwało długo (klub spadł do drugiej ligi). Tak się składa, że w decydujących momentach kariery zawsze prześladowały go kontuzje lub zwykły pech. Nie przebił się ani w Anderlechcie, ani w Hamburgerze SV. Tylko w Club Brugge wychodził na boisko regularnie – przez sześć sezonów rozegrał ponad 200 meczów.

„Bóg moim przewodnikiem"

W trudnych chwilach pomaga mu modlitwa. – Wierzę, że Bóg jest obok mnie i mogę poprosić go o wsparcie – tłumaczy. To dlatego na korkach umieszcza napis „Bóg moim przewodnikiem" po łacinie. Twierdzi, że te słowa dodają mu siły.

Urodził się w Gandawie. Ojciec, z zawodu architekt, przyjechał tu za chlebem z Ghany, poznał przyszłą żonę i już został. Dla Vadisa zawsze był wzorem do naśladowania, przewodnikiem po świecie futbolu. To on zaprowadził go na pierwsze zajęcia.