Liderka światowego rankingu o tenisie i rejsie na Bora-Bora

Rz: Jakim paszportem się pani posługuje?

Karolina Woźniacka:

Duńskim. Nie mam polskiego.

A czemu prosi pani, żeby mówić na nią Woźniacka, zamiast Wozniacki...

Jesteśmy w Polsce i tak trzeba wymawiać.

W domu mówi się po polsku?

Tak. Rodzice są przecież Polakami i ja zawsze będę miała polską krew.

Więcej w pani Dunki czy Polki?

Myślę, że pół na pół. Urodziłam się w Danii i do 16. roku życia tam mieszkałam. Ale lubię przyjeżdżać do Polski, smakują mi rosół i kopytka. Próbuję przyjeżdżać częściej niż raz w roku. Na wakacje do Polski przyjeżdża tata. Ja, w przerwie między turniejami, wolę spędzić kilka dni w domu w Monako.  Ale na pewno przylecę na Euro 2012.

W Szczecinie zagrała pani mecz charytatywny, w Bydgoszczy buduje akademię tenisową. Skąd ta ekspansja?

Dostałam zaproszenia i skorzystałam. Nie każdy ma takie szczęście, żeby latać po świecie i grać w tenisa. Ja mam, więc chcę się tym szczęściem – a także wiedzą i doświadczeniem – podzielić z innymi. Jestem pierwsza do pomocy. Chociaż po takich wyjazdach czuję się bardzo zmęczona, i to w inny sposób niż zwykle – bardziej mentalnie niż fizycznie.

Kto jest pani faworytem  wśród tenisistów?

Novak Djoković i Rafael Nadal. Miałam więc problem, komu kibicować podczas finału US Open. Lubię oglądać, jak grają mężczyźni, bo robią to nieco inaczej, podejmują inne decyzje i można się wiele nauczyć. Czasem trenuję z mężczyznami.

W Nowym Jorku znowu nie udało się wygrać turnieju wielkoszlemowego...

Serena Williams zagrała naprawdę dobrze i ciężko było cokolwiek zrobić. Ale półfinał to i tak bardzo dobry rezultat i jestem zadowolona. W Australian Open spróbuję wygrać. Potrzeba tylko trochę szczęścia, którego w Nowym Jorku zabrakło...

Ale i tak to pani ulubione miasto.

Żyje całą dobę, o każdej porze można tam zrobić dosłownie wszystko. Na Flushing Meadows, gdzie gramy, atmosfera jest niesamowita. Wieczorny mecz na centralnym korcie dla tysięcy ludzi to niesamowite uczucie.

Jak się mieszka w Monako?

Przez cały rok jest tam dobra pogoda. Obok domu mam korty ze wszystkimi nawierzchniami, więc można potrenować. Czuję się bezpiecznie, bo wszędzie są kamery. Akurat teraz trwa show z dużymi jachtami i jest na co popatrzeć.

Pani jacht też tam cumuje?

Na razie tylko patrzę. Może kiedyś kupię własny i popłynę na Bora-Bora?

To marzenie?

Raczej plan na wakacje. Marzeniem jest to, aby być zdrową, mieć fajną rodzinę i ułożone życie.

Á propos: co słychać u brata piłkarza?

Patryk skończył karierę. Zaczął pracować w firmie Lagardere, będzie menedżerem i pomoże mi w karierze.

Zajął trzecie miejsce w duńskim „Tańcu z gwiazdami". Pani nie chciała zatańczyć?

Dzwonili, ale powiedziałam, że nie mogę, i zaproponowałam brata. Myślałam, że nie będzie umiał tańczyć, ale zaskoczył mnie – oglądałam go kilka razy i świetnie sobie radził.

Ma pani konto na Twitterze. Agencja kazała?

Nie, prowadzę je, bo chcę i lubię. Zamieszczam prywatne wpisy. To inna strona mnie. Nie odpisuję jednak ludziom, bo nie mogę wszystkim, a nie chcę robić wyjątków.

Ale umie pani dbać o swoje: powstała już linia ubrań zaprojektowana razem ze Stellą McCartney. Zapach też będzie?

Myślałam o tym. Pewnie coś słodkiego.

Nagrała też pani własną piosenkę...