Złotousty z Częstochowy

W Polsce Częstochowa kojarzona jest przede wszystkim z klasztorem na Jasnej Górze. Gdyby jednak o symbol miasta zapytać jego mieszkańców, część z nich bez wahania odpowiedziałaby – Sławomir Drabik. W Częstochowie zawodnik jest żywą legendą. Przez lata ścigał się na tamtejszym torze, teraz jest jednym z trenerów Włókniarza.

10 sierpnia jego syn Maksym podpisał kontrakt z „Lwami". 3 września będzie zdawał egzamin na licencję żużlową. Sławomir Drabik wolałby, aby jego dziecko zajmowało się innym sportem. Ale jak mówi, jest już za późno, ponieważ „młody ma papiery na jeżdżenie". Częstochowscy kibice są przekonani, że syn pójdzie w ślady ojca i za parę lat będzie filarem drużyny. Jeśli Maksym odziedziczył po Sławomirze nie tylko talent, ale także charakter i poczucie humoru, polski sport poza wybitnym żużlowcem zyska niebywale barwną osobowość. Bowiem nieprzeciętne umiejętności nie były jedyną domeną Drabika seniora.

Sławomir Drabik jest dwukrotnym indywidualnym mistrzem Polski w jeździe na żużlu (1991 i 1995). W 1996 wraz z reprezentacją narodową zdobył drużynowe mistrzostwo świata. Lecz cały kraj czekał nie na jego starty, ale wywiady z nim przeprowadzane. Żużlowiec nawet na najprostsze pytanie potrafił dać zaskakującą odpowiedź. Przekonała się o tym dziennikarka, która chciała wiedzieć, co jest tajemnicą dobrej formy zawodnika.

- Pomagają mi jogurciki podawane przez babunię w topless.

- Jogurciki?

- Bardziej ten topless.

Babunia była wyjątkowo ważną postacią w karierze Sławomira Drabika. Gdy dwukrotny mistrz Polski jeździł w barwach WTS-u Wrocław, twierdził, że sprzęt przygotowuje mu babcia, ponieważ ona najlepiej wie, co jest potrzebne. Żużlowiec kupił jej reformy i góralskie skarpety, więc „do sezonu była przygotowana perfekt". Problem pojawił się, gdy Drabik ponownie podpisał kontrakt z Włókniarzem, ponieważ „babcia trochę się roztyła i nie mieściła się w warsztacie". Mimo to do wyścigów wszystko było przygotowane idealnie. Gdy podczas jednego z meczów dziennikarz zapytał Sławomira Drabika, jak chodzą jego motocykle, zawodnik odpowiedział krótko, acz treściwie: brrryymm brrrruuummm brryym. Skąd sukcesy żużlowca? Być może wynikały one z prostej taktyki. W jednym z wywiadów Drabik stwierdził, że aby wygrać, w najbliższym biegu pojedzie „najpierw kawałek prosto, a potem cały czas w lewo".

O Drabiku najgłośniej było w 1995. Jednak powodem nie był dopiero co wywalczony tytuł mistrza Polski. Zawodnika aresztowano za jazdę pod wpływem alkoholu. Było to tego samego dnia, w którym zdobył złoty medal mistrzostw kraju. Finał odbywał się w Warszawie. Po zawodach, aby uczcić swój sukces, Drabik poszedł z przyjaciółmi na piwo. Gdy wracał do Częstochowy, w Alejach Jerozolimskich czekała na niego policja. Dziś żużlowiec jest pewien, że ktoś musiał powiadomić policjantów o jego stanie.

Na rozprawie prokurator domagał się najwyższej możliwej kary, ponieważ Drabik jako sportowiec i idol młodzieży nie powinien dawać złego przykładu. Skończyło się na tym, że świeżo upieczonemu mistrzowi Polski na rok odebrano prawo jazdy. Było to jednoznaczne z zakazem występowania w meczach żużlowych (ówczesne przepisy obligowały zawodników do posiadania prawa jazdy kategorii A). Ale Sławomir Drabik nie stracił rezonu. Po przymusowej przerwie wrócił na tor i znowu jeździł na najwyższym poziomie i był filarem Włókniarza. Do całej sytuacji odnosił się z rezerwą i humorem. Tak było chociażby po pewnych zawodach, w których żużlowiec nie zdobył zbyt wielu punktów.

- Panie Sławku, co się stało? Skąd tak słaba postawa?

- Wytrzeźwiałem.