Młodsza siostra olimpiady

Za niespełna dwa lata we Wrocławiu odbędzie się dziesiąta edycja The World Games – Światowych Igrzysk Sportów Nieolimpijskich.

W lipcu 2017 roku do stolicy Dolnego Śląska przybędą 4 tys. sportowców ze 100 krajów. Przed nimi walka o ponad 170 kompletów medali w 31 dyscyplinach. Jedynie letnie igrzyska olimpijskie mogą się pochwalić większym rozmachem.

Wrocław rozpoczął starania o organizację Igrzysk Światowych w 2009 roku. Dwa lata później znalazł się w finałowej czwórce, z Kapsztadem, Budapesztem i Genuą. Historyczna decyzja zapadła 12 stycznia 2012 roku.

Stadion Olimpijski na nowo

Organizatorzy podkreślają, że wrocławskie zawody odbędą się na obiektach, które w zdecydowanej większości już istnieją. Największymi inwestycjami mają być: modernizacja basenów przy Hali Orbita oraz modernizacja Stadionu Olimpijskiego. Ten ostatni ma swoje lata – został zbudowany w latach 1926–1928. W roku 1930 rozegrano tu III Igrzyska Niemieckie, istotny etap przygotowań reprezentacji Rzeszy do igrzysk olimpijskich w Los Angeles (1932).

– Remont Stadionu Olimpijskiego to największa inwestycja związaną z organizacją igrzysk – potwierdza Kacper Cecota z Wrocławskiego Komitetu Organizacyjnego. – Zabytkowy obiekt przez wiele lat niszczał i nie spełniał już wymogów XXI wieku. W pewnym momencie było nawet zagrożenie, że nie dostanie pozwolenia na goszczenie imprez masowych. W tej chwili trwają prace rozbiórkowe pod nadzorem konserwatora. Wykonawca musi pogodzić budowę tego, co nowe, z tym, co cenne i co trzeba zachować. Po remoncie na trybunach zasiądzie nawet 15 tys. osób, a stadion wreszcie będzie dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych i rodzin z dziećmi w wózkach. Koszt przebudowy to ponad 120 milionów złotych.

Rywalizacja o medale będzie się toczyć także na Stadionie Wrocław, stadionie piłkarskim WKS Śląsk, w Hali Stulecia, hali Uniwersytetu Przyrodniczego, na obiektach AWF, wreszcie na Polach Marsowych.

Sporty mniej znane

Na program wrocławskich igrzysk złożą się dyscypliny dobrze znane w Polsce – jak squash, kręgle, sporty bilardowe czy łucznictwo (w odmianach nieolimpijskich). Ale i takie, które wymagają słowa wyjaśnienia.

Tak jak racquetball, który przypomina squasha, jednak rozgrywany jest przy użyciu krótszej rakiety i większej piłki, a w klatce, w której toczy się gra, nie ma linii ani autów. Podobnie jak w squashu, piłka może się odbić od podłoża tylko raz.

Osobliwych sportów z użyciem piłki będzie więcej. Fistball to połączenie siatkówki i tenisa na trawiastym boisku. Piłkę należy odbijać pięścią lub otwartą dłonią nad dwumetrową siatką, w przeciwieństwie do siatkówki może się ona odbić od ziemi. Korfball i netball nawiązują do koszykówki – obie gry łatwo rozpoznać po koszach bez tablic, w korfballu dodatkowo biorą udział drużyny koedukacyjne.

Widzów czekają też widowiskowe spektakle – narciarstwo wodne, wspinaczka oraz sporty lotnicze: skoki ze spadochronem i paralotniarstwo. Do tego bieg na orientację, pływanie w płetwach, mecze z użyciem popularnego ostatnio w polskich parkach frisbee, wreszcie sportowe ratownictwo wodne, którego zamysłem jest połączenie rywalizacji z bardzo praktycznymi umiejętnościami.

Nadzieja w żużlu

Prawem organizatora jest wybór kilku dyscyplin dodatkowych. Wrocław zdecydował się na futbol amerykański, kickboxing, wioślarstwo na ergometrze oraz żużel.

– Liczymy zwłaszcza na na żużel – podkreśla Kacper Cecota, dodając, że jednym z ambasadorów The World Games 2017 jest indywidualny mistrz Polski w tej dyscyplinie, wrocławianin Maciej Janowski. – Sukcesy odnoszą też polscy przedstawiciele sztuk walki. W jujitsu polska kadra regularnie zdobywa medale mistrzostw świata i Europy. Dobrze radzą sobie kickbokserzy – Paweł Jędrzejczyk to wielokrotny mistrz świata. Silnym punktem kadry będą zawodnicy wspinaczki sportowej – Edyta Ropek i Marcin Dzieński znajdują się w czołówce klasyfikacji Pucharu Świata. Po cichu liczymy także na dobre występy w piłce ręcznej plażowej i w futbolu amerykańskim – wylicza.

Przed czterema laty, w kolumbijskim Cali, Polacy wywalczyli dwa złote i trzy srebrne medale, co dało 20. miejsce w klasyfikacji. Ranking wygrała wówczas Rosja (17 złotych medali, łącznie 53) przed Włochami i Francją.

Z pięciu polskich triumfów aż cztery stały się udziałem przedstawicieli jujitsu. Złoto w tej dyscyplinie wywalczyła Anna Polok. Drugi z najcenniejszych medali przypadł Jarosławowi Olechowi w trójboju siłowym.

Dopinanie budżetu

Pierwsze igrzyska światowe odbyły się w 1981 roku w Santa Clara (USA) i obejmowały 18 dyscyplin – od dość egzotycznych, jak wędkarstwo rzutowe, do popularnych, jak badminton, baseball, karate czy taekwondo. Początki nie były łatwe – miejscem zmagań był kampus miejscowego uniwersytetu, a budżet trudno było dopiąć. Pewnie dlatego, że o istnieniu nowej imprezy mało kto nie wiedział, o czym z przykrością przekonali się wracający do swoich krajów medaliści. Polaków wśród nich nie było – zadebiutowali dopiero osiem lat później w Karlsruhe.

W kolejnych edycjach uczestników World Games gościły m.in. Londyn, Haga i Lahti. Igrzyska trafiły też do Japonii i Chin. Dziś kłopoty z budżetem należą do przeszłości – koszt wrocławskiej imprezy, szacowany na podstawie dokumentów aplikacyjnych, to 120–125 mln zł.

Jak zapewniają organizatorzy, ostateczne wydatki będą znacząco niższe dzięki przychodom od sponsorów, z biletów i ze sprzedaży gadżetów.

Przedpokój olimpijski

W zamyśle organizatorów World Games mają być przedsionkiem igrzysk olimpijskich. I rzeczywiście, niektóre z dyscyplin rozgrywanych tu w przeszłości zostały włączone do programu olimpijskiego – przykładem mogą być badminton, triatlon, taekwondo, a ostatnio rugby.

Obecnie, spośród sportów zaplanowanych w programie wrocławskich igrzysk, o awans olimpijski starają władze światowego karate i wspinaczki sportowej.

Wcześniej podobne próby podejmowały m.in. wrotkarstwo i squash.

– Starania o dołączenie squasha do grona dyscyplin olimpijskich od 2020 roku nie zakończyły się sukcesem, ale cała ta kampania sprawiła, że dowiedziało się o nim bardzo wiele osób. Dzięki temu powoli staje się dyscypliną globalną – zauważa Łukasz Stachowski, jeden z czołowych polskich graczy.

W programie World Games można także znaleźć konkurencje, które karierę olimpijską mają (przynajmniej chwilowo) za sobą. Tak jest z przeciąganiem liny – zmagania ośmioosobowych zespołów były w programie igrzysk w latach 1900–1920 i nie da się ukryć, że od tamtego czasu znacznie straciły na prestiżu. Od początku stanowią jednak silny punkt Igrzysk Światowych.