Ukłony dla trenera i basenu

– Chińczycy udowodnili, że można pływać na światowym poziomie bez superszybkich kostiumów i – co najważniejsze w ich przypadku – najlepszych warunków fizycznych do tego sportu – mówi Piotr Albiński, olimpijczyk z Barcelony i brązowy medalista mistrzostw świata.

I dodaje, że nie ma już przypadków jak z początku lat 90., kiedy kilkanaście superszybkich Chinek złapano na sterydach, którymi karmili je enerdowscy trenerzy. Dzisiaj Chińczycy postawili na szkoleniowców z Australii i nie boją się wysyłać zawodników do największych ośrodków na Zachodzie.

– Chińczycy, podobnie jak Japończycy, wygrywają z resztą świata niesamowitą pracowitością, kultem pracy. Europejczycy nawet nie zdają sobie sprawy z tego, jak ciężko trenuje się w Azji. Wyobrażenie może dać tylko film z klasztoru Szaolin. Stosunek do pływania najlepiej obrazują ukłony, jakie japońscy pływacy składają nie tylko podczas treningów, ale i zawodów międzynarodowych – jeden w stronę trenera, a drugi w stronę basenu. Ten kult pracy jest w stanie pokonać bariery fizyczne – opowiada Albiński.

O tym, jak silna jest motywacja Japończyków, przekonał dziennikarzy 19-letni Kosuke Hagino, który po srebrnym medalu na 400 m dowolnym oświadczył, że zamierza zwyciężać we wszystkich sześciu swoich wyścigach. Nie udało się, zdobył tylko dwa medale, ale z pewnością spróbuje jeszcze nie raz.

„Missy” i Katy

Aplauz widowni wywoływali jednak nie tylko Azjaci. Bohaterkami mistrzostw były przede wszystkim: Amerykanka Melissa „Missy” Franklin, niemal bez wysiłku zdobywająca medal za medalem, często w godzinnych odstępach i jej szesnastoletnia rodaczka o znajomo brzmiącym nazwisku Katy Ledecky, która w Katalonii pobiła dwa rekordy świata – na 800 i 1500 m stylem dowolnym.

Kolejna gwiazda to Litwinka Ruta Meilutyte, która podobnie jak Ledecky przywiozła złoto z Londynu, a teraz wymazywała z tabel kolejne rekordy globu i pozowała z medalem do fotek wrzucanych na Facebooka.

Wbrew temu, co pisali dziennikarze, ta świetna dyspozycja szesnastolatek to nic zaskakującego. – Wydolność kobiet rośnie do okresu dojrzewania, potem można ją tylko podtrzymywać. Wystarczy zresztą spojrzeć na Meilutyte i Ledecky – to już kobiety. Wiek kalendarzowy nie ma tu znaczenia – mówi Albiński, trener długodystansowców Śląska Wrocław i doktor wychowania fizycznego.

W Barcelonie zachwycał również 26-letni Brazylijczyk Cesar Cielo Filho, który rozprawił się z rekordem Aleksandra Popowa na 50 m stylem dowolnym (ustanowionym w zabronionym dziś kostiumie) i podbił serca widzów niepowstrzymanym szlochem na podium.

Praca popłaca

Olbrzymi (195 cm, 88 kg) Brazylijczyk cieszył się z powrotu na pływacki szczyt tym bardziej, że jeszcze dwa lata temu przed mistrzostwami świata w Szanghaju w jego krwi znaleziono ślady niedozwolonego leku moczopędnego, furosemidu. Chociaż sąd arbitrażowy uwierzył wówczas pływakowi, że nie próbował dopingu, a lekiem zanieczyszczono jeden z suplementów diety, Brazylijczyk stracił dużo w oczach fanów pływania.

Tegoroczne mistrzostwa były dowodem na zwycięstwo ludzkiej pracy nad technologią – pokazały, że rezultaty z czasów kostiumów poliuretanowych, które zamieniały zawodników w żywe pociski, są do pobicia, a pływanie pozostaje dziedziną sportu, a nie nauki.

– Bez naprawdę ciężkiego treningu nie ma co liczyć na dobry wynik w Rio de Janeiro – mówi Jacek Miciul, trener srebrnego medalisty na 200 m stylem grzbietowym Radosława Kawęckiego. Szkoleniowiec, znany z tego, że wyciska ze swoich pływaków siódme poty, dodał, że choć Kawęcki trenuje ciężko, będzie musiał jeszcze zwiększyć obciążenie, jeśli chce zaistnieć na igrzyskach.