Rozpoczęły się XX Igrzyska Wspólnoty Narodów

Przez dwa tygodnie sportowcy z krajów, które w XIX wieku były częścią brytyjskiego imperium lub dominiami Wielkiej Brytanii, walczyć będą o medale w 71 dyscyplinach.

Żadna angielska gazeta, prezentując sylwetkę zwycięzcy Tour De France z 2012 roku Bradleya Wigginsa, nie pominie jego trzech srebrnych medali (dwa drużynowo) z Commonwealth Games. Anglia ma nadzieję, że Wiggins w tym roku w Glasgow w końcu poprowadzi drużynę po złoto.

Zwolennicy niepodległej Szkocji liczą na to, że dobry występ szkockich sportowców – u siebie w Glasgow – spowoduje wybuch patriotyzmu i przekona tych, którzy są wciąż niezdecydowani (21 procent). Nic przecież tak nie sprzyja gwałtownym przebudzeniom dumy narodowej jak zwycięstwa sportowe.

Po przestudiowaniu regulaminów i przepisów okazało się, że nie ma prawa zabraniającego rozdawania ulotek przed arenami igrzysk (na samych trybunach będzie to jednak zabronione), z czego Szkocka Partia Narodowa zamierza korzystać. Agitować będą też sami sportowcy. Szkocka reprezentacja bokserska niemal w całości składa się ze zwolenników niepodległości i jej członkowie nie ukrywają, że namawiają kolegów do głosowania „tak".

Dżudoczka Connie Ramsay jest jedną z twarzy kampanii niepodległościowej. „W projekcie niepodległej Szkocji ekscytuje mnie to, że wreszcie będziemy mogli robić to, co najlepsze dla Szkocji, i nie będziemy już zarządzani przez ministrów z Westminster, na których nawet nie głosujemy" – mówi Ramsay na łamach rozdawanej w Glasgow i innych szkockich miastach gazety „Yes" finansowanej przez Szkocką Partię Narodową.

Wybuchu szkockiego nacjonalizmu szczególnie obawiają się Anglicy. Jak donosiły media, reprezentanci Anglii przeszli specjalne szkolenie, na wypadek gdyby spotkali się z wrogością trybun podczas zawodów. Psychologowie zalecają angielskim sportowcom, by w wypadku buczenia czy wulgarnych okrzyków skierowanych w ich stronę kontynuowali swój występ, jakby nic się nie działo.

Igrzyska to jednak także okazja dla zwolenników pozostania w Wielkiej Brytanii. Commonwealth Games tradycyjnie celebrują brytyjskość. Wszędzie powiewają flagi  Union Jack, a najważniejszą postacią staje się na te dwa tygodnie królowa, która wzięła udział w ceremonii otwarcia na stadionie Celticu Glasgow.

Przedstawiciele obu stron gorączkowo zapewniają, że igrzyska w żaden sposób nie będą wykorzystywane politycznie, a przez te dwa tygodnie w Glasgow królować będzie „duch sportu".

Alistair Carmichael, lider zwolenników pozostania w Zjednoczonym Królestwie, ostrzegał nawet premiera Szkocji i szefa Partii Narodowej Alexa Salmonda, który zasłynął z tego, że zwycięstwo Andy'ego Murraya w zeszłorocznym Wimbledonie świętował w loży honorowej, wymachując szkocką flagą (Saltire), co spotkało się z powszechną krytyką.  – Podejmowanie takich działań byłoby głupie i świadczyłoby o złej ocenie nastrojów społeczeństwa. Obywatele Szkocji bardzo źle zareagują na próbę zbicia kapitału politycznego przy okazji igrzysk – mówił Carmichael.

Ale nie chciał przyznać, jak wiele dobrego dla sprawy, której broni, znaczyły igrzyska olimpijskie Londyn 2012. – Przypomniały one ludziom, że jesteśmy Brytyjczykami. Patrząc na Andy'ego Murraya, Chrisa Hoya (kolarz torowy – red.) czy Katherine Grainger (wioślarka – red.), przypomniano sobie, że można być dumnym ze swego szkockiego pochodzenia, a jednocześnie reprezentować Wielką Brytanię. Było to przypomnienie, że mamy więcej niż jedną tożsamość, i ci z nas, którzy nie są nacjonalistami, są z tego dumni.

Gdy 19-letni wówczas Murray został w 2006 roku zapytany w jednym z wywiadów, komu będzie kibicował podczas zbliżających się piłkarskich mistrzostw świata, odparł: – Niech wygra ktokolwiek, byle nie Anglia.