Solidny zapas dobrej woli

Rz: Tęsknił pan za trenerskim wyzwaniem na najwyższym poziomie, ma pan tremę?

Paweł Słomiński:

Nie mam tremy, czemu sam się dziwię. Może za krótko pracujemy z Radkiem, bym czuł wielką odpowiedzialność, ale zdaję sobie sprawę, że im dłużej będę z nim pracował, tym większe będzie moje zaangażowanie. To jest zawodnik ponadprzeciętny, którego stać na wielkie wyniki. Nie mam co do tego wątpliwości, choć nadal w pełni nie poznałem możliwości jego organizmu. W środowisku zawsze panowała opinia, że Radek nie boi się ciężkiej pracy, i to na szczęście okazało się prawdą. Podporządkował się mojemu rygorowi, pływa i nie dyskutuje.

Co jest najtrudniejsze w prowadzeniu takiego zawodnika jak teraz Kawęcki, a wcześniej Otylia Jędrzejczak czy Paweł Korzeniowski?

Ułożenie dobrego programu szkoleniowego ?i znalezienie złotego środka, w którym oczekiwania trenera będą zbieżne z oczekiwaniami tak utalentowanego zawodnika. Najgorzej jest wtedy, kiedy i zawodnik, i trener niby przychodzą na trening, ale męczą się ze sobą. Przeżyłem to i wiem, że jak atmosfera się psuje, automatycznie przekłada się to na jakość pracy i wyniki. Kiedy z Otylią mieliśmy porozumienie, kiedy trenowała tak, jak sobie to rozpisaliśmy, osiągała rezultaty, za które w stu procentach mogłem brać odpowiedzialność. Z nią łączyły mnie stosunki bardzo emocjonalne, na zawodach „pływałem" razem z nią. Z Pawłem te relacje były trochę bardziej szorstkie, cele mieliśmy takie same, ale nasze poglądy na to, jak osiągnąć sukces, często były rozbieżne. Z Radkiem mamy jeszcze dla siebie duży zapas cierpliwości i dobrej woli. Zobaczymy, jak to się ułoży.

Poważne pływanie zaczynacie od mistrzostw Europy. Celem musi być obrona tytułu na 200 metrów stylem grzbietowym...

Od razu wyjaśnię, że ewentualny sukces Radka to nie będzie moja zasługa, tak jak po ewentualnym słabszym występie nie będę rozdzierał szat. On większość okresu przygotowawczego przepracował z trenerem Jackiem Miciulem, ze mną zrobił właściwie tylko bezpośrednie przygotowanie startowe. Ostatnie dni to przede wszystkim praca nad koncentracją, nad motywacją. Ale czuję, że i bez tego Radek był gotowy do walki o najwyższe cele. On chce pokazać, że zmiana trenera była dobrą decyzją.

Medalowych szans w Berlinie nie mamy zbyt wiele...

Są trzy osoby, które jako medaliści mistrzostw świata mają obowiązek walki o medale mistrzostw Europy. Korzeniowski otwiera listy europejskie na 200 m delfinem. Kawęcki ma trzeci wynik na 200 m grzbietem, a na mistrzostwach nie wystartuje najszybszy w tym sezonie Arkadij Wiatczanin. Dobry, piąty wynik na 100 m delfinem ma Czerniak. Lista potencjalnych niespodzianek też jest krótka – może Ola Urbańczyk na 50 m grzbietem, może sztafeta zmiennistów.

Czy z drużyny, która kilka lat temu miała silną pozycję nie tylko w Europie, staliśmy się Kopciuszkiem?

Jako członek prezydium zarządu Polskiego Związku Pływackiego powtarzam, że jak się nie weźmiemy do pracy przez te dwa ostatnie lata naszej kadencji, to będzie jeszcze gorzej. Od Pekinu nie pojawił się żaden nowy poważny kandydat do medalu na dużych imprezach. Potrzebna jest nam analiza wyników między Atenami a Pekinem i między Pekinem a Londynem. Musimy odpowiedzieć sobie na pytanie, jaki system szkoleniowy był najbardziej efektywny. Dla mnie już dziś jasne jest, że powinniśmy jak najszybciej wprowadzić system centralnego szkolenia. Teraz każdy zawodnik ma swojego trenera, brakuje nadzoru ze strony związku, nie ma zgrupowań centralnych, raportowania przebiegu pracy czy kalendarza startów.