Półfinał Niemców z Włochami stał się jednym z najbardziej ekscytujących meczów w historii mundiali. Włosi zwyciężyli po dogrywce 4:3. Beckenbauer odniósł kontuzję barku, lekarz przywiązał mu bandażem prawą rękę do tułowia i z takim opatrunkiem, utrudniającym poruszanie się, grał przez blisko godzinę w upale dochodzącym do 50 stopni Celsjusza.
Franz Beckenbauer, pierwszy libero
W roku 1971 trener RFN Helmut Schoen znalazł Beckenbauerowi nowe miejsce na boisku. Przeniósł go na środek obrony, dodając za partnera Georga Schwarzenbecka, czyli piłkarza, o którym można było powiedzieć wszystko poza tym, że był wirtuozem. Schwarzenbeck wykonywał więc za kolegę czarną robotę, dzięki czemu Beckenbauer mógł robić co chciał. W ten sposób, wykorzystując swoje umiejętności piłkarza organizującego grę, stał się pierwszym i od razu genialnym twórcą nowej pozycji na boisku – libero. To od niego, jako środkowego obrońcy, rozpoczynały się akcje ofensywne. Piłka trafiała potem do takich asów jak Guenter Netzer, Wolfgang Overath, Uli Hoenees czy Rainer Bonhof, a następnie do przodu, gdzie Gerd Mueller kończył akcje, doprowadzając do rozpaczy wszystkich obrońców oraz bramkarzy świata.
Niemcy w 1972 roku zostali tak mistrzami Europy, a dwa lata później zdobyli w Monachium Puchar Świata. Bayern trzykrotnie zdobywał Puchar Mistrzów Europy, a Beckenbauer dwa razy wygrywał plebiscyt „France Football” na Złotą Piłkę. Rozegrał w reprezentacji 103 mecze. Został Kaiserem – Cesarzem – i nikt nie żądał jego abdykacji.
Cyrk w Nowym Jorku
Kiedy zdobył już wszystko z reprezentacją oraz Bayernem, a fiskus zaczął mu zabierać znacznie więcej, niż gotów był zaakceptować, Beckenbauer przeniósł się do Nowego Jorku. Turecki milioner Nesuhi Ertegun stworzył tam najbogatszy klub świata – Cosmos. Sprowadził Pelego, Carlosa Alberto, Beckenbauera, a planował jeszcze dodać do nich Johana Cruyffa, Roberto Rivelino i Kazimierza Deynę.
To był cyrk, w którym artyści zarabiali jak należy, ale Kaiser jeszcze raz chciał zmierzyć się z Bundesligą. Zagrał w barwach Hamburger SV, a miał już tak mocną pozycję, że kiedy skończył karierę, a Niemcy przegrali mistrzostwa Europy (1984), właśnie jemu zaproponowano funkcję trenera reprezentacji.
